اوکراین هنوز شانس پیروزی دارد؛ با اقدام قاطع غرب می‌توان جنگ را به ‌پایان رساند

برخلاف انتظارات اولیه پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ در ژانویه ۲۰۲۵، که وعده پایان جنگ اوکراین در ۲۴ ساعت را داده بود، دیپلماسی متوقف شده و توافقی قریب‌الوقوع نیست. دمیترو کولبا، وزیر خارجه سابق اوکراین، تأکید کرده که اوکراین حاضر به تسلیم حاکمیت خود نیست و روسیه جز تسلیم کامل اوکراین را نمی‌پذیرد. با این حال، کارپنتر معتقد است که اوکراین با تغییر راهبرد غرب می‌تواند پیروز شود، به شرطی که اروپا و آمریکا کمک‌های نظامی و اقتصادی را تقویت کنند.

دیدگاه‌های بدبینانه، مانند اظهارات ترامپ و جی ‌دی ونس مبنی بر ناتوانی اوکراین در پیروزی به‌دلیل برتری نیروی انسانی و تسلیحاتی روسیه، یا تحلیل «پیتر شرودر» درباره تعهد تزلزل‌ناپذیر پوتین به تسلط بر اوکراین، بیش از حد ساده‌انگارانه است و با پروپاگاندای روسیه هم‌راستا شده است. این دیدگاه‌ها توانایی اوکراین و متحدانش را نادیده می‌گیرند. اوکراین با وجود کمبود تسلیحات پیشرفته، دستاوردهای چشمگیری داشته است: دفع حمله اولیه روسیه به کی‌یف در مارس ۲۰۲۲ با تسلیحات سبک، بازپس‌گیری حدود هزار مایل مربع در خارکی‌یف در ۲۰۲۲ بدون زره مدرن یا پشتیبانی هوایی، و اجرای عملیات «تار عنکبوت» با پهپادهای ارزان که خسارات سنگینی به نیروی هوایی دوربرد روسیه وارد کرد. مشکل اصلی اوکراین کمبود تسلیحات پیشرفته و تأخیر در تحویل آن‌ها بوده است. محدودیت‌های اولیه آمریکا در استفاده از تسلیحات غربی علیه اهداف داخل روسیه تا اواسط ۲۰۲۴ نیز جنگ را طولانی‌تر کرد.

تحریم‌ها و کنترل‌های صادراتی علیه روسیه نیز ناکافی بوده‌اند. حذف تنها هفت بانک روسی از سوئیفت در آوریل ۲۰۲۲ و معافیت‌هایی برای انرژی هسته‌ای غیرنظامی، خدمات هوانوردی، و فروش کود، به روسیه اجازه داد اقتصاد خود را در سال ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ رشد دهد. برای پیروزی اوکراین، غرب باید استراتژی خود را تغییر دهد: استفاده از سیصد میلیارد دلار دارایی‌های منجمدشده روسیه (عمدتاً در اتحادیه اروپا) برای تأمین مالی دفاع اوکراین، از جمله توسعه صنعت پهپادی، خرید موشک‌های دوربرد، و تولید تسلیحات آمریکایی و اروپایی. بخشی از این منابع مالی می‌تواند برای تولید انرژی توزیع‌شده و حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی اوکراین استفاده شود. همچنین، توافق‌نامه‌های تولید مشترک، اشتراک مالکیت معنوی و مشارکت‌های دفاعی برای کاهش وابستگی اوکراین به زنجیره‌های تأمین خارجی ضروری است.

اقتصاد شکننده روسیه، با نرخ بهره بیست درصد، کاهش ۶۸ درصدی صندوق ثروت ملی، و تورم ۹ درصد، آسیب‌پذیر است. غرب باید صادرات انرژی روسیه (۲۳.۵ میلیارد دلار نفت و گاز به اروپا) را با اعمال تحریم‌های کامل یا تعرفه‌های سنگین و اجرای سخت‌گیرانه سقف قیمت نفت، هدف قرار دهد. حذف همه بانک‌های روسی از سوئیفت و تحریم‌های کامل مسدودکننده، همراه با تحریم‌های ثانویه علیه نهادهای خارجی که تحریم‌ها را دور می‌زنند، می‌تواند اقتصاد جنگی روسیه را فلج کند. کنترل‌های صادراتی سخت‌تر بر قطعات با فناوری پیشرفته، مانند نیمه‌رساناها و ابزارهای دقیق، نیز تولید تسلیحات روسیه را مختل خواهد کرد.

حمایت چین، ایران و کره‌شمالی از روسیه چالش دیگری است. ایران پس از جنگ با اسرائیل تضعیف شده، اما چین با تأمین بیش از ۹۰ درصد میکروالکترونیک‌های وارداتی روسیه و کره‌شمالی با موشک‌های بالستیک و نیرو، نقش کلیدی دارند. اروپا باید با استفاده از اهرم‌های تجاری، چین را تحت فشار قرار دهد تا حمایت از روسیه را کاهش دهد. اگرچه جاه‌طلبی پوتین برای تسلط بر اوکراین کاهش نمی‌یابد، اما تغییر شرایط میدان نبرد و تضعیف اقتصاد جنگی روسیه می‌تواند کرملین را به بازنگری مجبور کند. اوکراین از نظر استراتژیک برای روسیه از دست رفته است، زیرا نمی‌تواند مشروعیت سلطه خود را بر اوکراینی‌ها تحمیل کند. با حمایت قاطع غرب، اوکراین می‌تواند با تقویت توان نظامی و دیپلماتیک، به آتش‌بسی مشابه جنگ کره دست یابد، که فضا را برای بازسازی، بازگشت آوارگان، و تکمیل روند عضویت در ناتو و اتحادیه اروپا فراهم می‌کند./ منبع