ممدانی آماده است تا سیاستهای شهر را تغییر دهد، اما موفقیت او بستگی به تعادل بین اصلاحات و رسیدگی به مسائل مهمی همچون جرم و امنیت عمومی دارد.
به گزارش اطلس دیپلماسی، یادداشتی با عنوان «آیا زهران ممدانی میتواند مثل یک انسان بالغ حکومت کند؟» نوشته جاستین اچ. واسالو (Justin H. Vassallo) در آنهرد (UnHerd) منتشر شده است. این یادداشت به تحلیل چالشها و فرصتهای پیشروی زهران ممدانی در صورت پیروزی در انتخابات شهرداری نیویورک پرداخته و تأکید میکند که اصلاحات اجتماعی باید با ایجاد اعتماد عمومی و مدیریت مؤثر همراه باشد. در ادامه، چکیده این یادداشت را میخوانید.
زهران ممدانی، کاندیدای شهرداری نیویورک، در نظرسنجیها پیشتاز است و قرار است رقیب اصلی خود یعنی اندرو کومو، را در انتخابات چهارم نوامبر شکست دهد. پیروزی او میتواند نشانهای از تغییرات اساسی در سیاستهای شهری و انتقال قدرت از گروههای قدیمی به نسلهای جوانتر و چپگرایانهتر باشد. ممدانی، که یک سوسیالیست دموکرات زاده اوگاندا است، یک سال پیش با هدف رسیدن به شهرداری وارد رقابت شد و در این مدت به شهرتی بزرگ دست یافت. او اکنون به چهرهای شناختهشده در میان طرفداران چپ تبدیل شده و از رقبای سنتی خود، از جمله کومو، پیشی گرفته است. اما با این حال، تیم ممدانی باید هوشیار باشد، چرا که پیروزی او میتواند پیامدهای زیادی برای پیشرفتهای چپگرایانه در آمریکا داشته باشد و شکست او هزینهای سنگین به دنبال خواهد داشت.
ممدانی در تلاش است تا شهرداری را از فساد و بیصداقتی پاک کند، اما برخی از مشکلات اصلی که همچنان به قوت خود باقیاند، مانند افزایش جرم و بینظمی، هنوز حل نشدهاند. در حالی که او در رقابتهای انتخاباتی به عنوان قهرمان توانمندی برای تأمین مسکن و رفاه اجتماعی شناخته میشود، نگرانیهایی دربارهی عدم درک کامل او از نیازهای شهروندان و چالشهای موجود در شهر وجود دارد. در این دوران، نیویورکیها به شدت از مشکلات امنیتی و اجتماعی ناراضی هستند. با افزایش جنایات خشونتآمیز و مشکلاتی چون کارتنخوابی و سوءاستفادههای مختلف، احساس ناامنی در سطح جامعه افزایش یافته است.
ممدانی تلاش کرده است تا در سخنان خود این نگرانیها را جدی بگیرد، از جمله عذرخواهی برای اظهارات قبلیاش درباره پلیس نیویورک و ابراز آمادگی برای حفظ رئیس پلیس فعلی. با این حال، هنوز بسیاری از منتقدان او بر این باورند که اصلاحات پیشنهادی او ممکن است مشکلات امنیتی و نظم عمومی را بدتر کند. در پاسخ به این نگرانیها، ممدانی به برقراری تعادل میان اصلاحات اجتماعی و حفظ امنیت عمومی تأکید کرده است. او مدل مدیریتی خود را از فییورلو هنری لاگواردیا، شهردار سابق نیویورک که اصلاحات گستردهای در زمینه عدالت اجتماعی و فساد انجام داد، الهام گرفته است.
با این حال، برخی از مواضع او، مانند دیدگاههایش در مورد فحشا و برخورد با معضل آن، نشان میدهد که هنوز نتواسته است تمامی دغدغههای شهروندان کارگر را درک کند. او در مواجهه با مسائل مختلف، به ویژه در زمینههای اجتماعی و امنیتی، به شکل مبهم پاسخ داده است و این ممکن است باعث شود تا او نتواند اعتماد عمومی را جلب کند. در این راستا، پیروزی او ممکن است از یک تحول سیاسی به یک آزمون بزرگ تبدیل شود.
اگر ممدانی بخواهد در این عرصه موفق شود، باید تواناییهای مدیریتی خود را نشان دهد و ثابت کند که میتواند همزمان با اجرای اصلاحات، امنیت و نظم را در شهر حفظ کند. این چالشها، از جمله مبارزه با فساد و ارتقای رفاه عمومی، نیازمند رهبری است که به نگرانیهای مردم گوش دهد و در عین حال، از فشارهای گروههای خاص و سیاسی خارج از جریان عمومی اجتناب کند. اگر ممدانی از این آزمون سربلند بیرون بیاید، این پیروزی میتواند نقطهعطفی در سیاستهای شهری و اجتماعی نیویورک باشد./ منبع



