ماهواره‌های جاسوسی چین جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های آمریکایی را در دیه‌گو گارسیا رصد می‌کنند

فعالیت‌های جاسوسی ماهواره‌ای چین بار دیگر توجه جهانی را به خود جلب کرده است. شواهد نشان می‌دهد که ماهواره‌های «تجاری» چین، که به‌عنوان پوششی برای فعالیت‌های اطلاعاتی عمل می‌کنند، پیش‌تر با ارائه تصاویر ماهواره‌ای به حوثی‌های یمن، به آن‌ها در هدف‌گیری کشتی‌های آمریکایی در دریای سرخ کمک کرده بودند. این ماهواره‌ها اکنون تمرکز خود را به پایگاه نظامی ایالات متحده در جزیره دیه‌گو گارسیا در اقیانوس هند معطوف کرده‌اند. تصاویر ماهواره‌ای اخیر، حضور جنگنده‌های اف-۱۵ و افزایش تعداد بمب‌افکن‌های استراتژیک بی-۵۲ استراتوفورترس و بی-۲ اسپریت رادارگریز در این پایگاه را تأیید کرده است. دیه‌گو گارسیا، که در فاصله حدود ۳۲۰۰ کیلومتری ایران قرار دارد، به‌عنوان یک پایگاه کلیدی برای عملیات نظامی آمریکا در منطقه عمل می‌کند و در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای با ایران و تشدید تنش‌ها، می‌تواند به‌عنوان سکوی پرتاب عملیات نظامی مورد استفاده قرار گیرد.

این تصاویر توسط شرکت چینی میزاویژن، که خود را ارائه‌دهنده خدمات اطلاعات جغرافیایی مبتنی بر هوش مصنوعی معرفی می‌کند، ثبت شده و توسط حساب اطلاعاتی متن‌باز GEOINT X منتشر شده است. سخنگوی فرماندهی هند-آرام ایالات متحده، سرهنگ متیو کامر، تأکید کرد که دیه‌گو گارسیا به سیستم‌های دفاعی چندلایه مجهز است که امنیت پرسنل و تجهیزات را تضمین می‌کند. با توجه به روابط ایران با حوثی‌ها و اتحاد استراتژیک تهران با پکن، احتمال دارد چین نه‌تنها به‌صورت غیرمستقیم از طریق حوثی‌ها، بلکه به‌طور مستقیم نیز اطلاعات حساسی را در اختیار ایران قرار دهد. این امر می‌تواند توانایی ایران را برای برنامه‌ریزی در برابر اقدامات احتمالی آمریکا در منطقه تقویت کند، به‌ویژه در شرایطی که مذاکرات هسته‌ای بین واشنگتن و تهران به بن‌بست رسیده است.

پایگاه دیه‌گو گارسیا از زمان تأسیس در سال ۱۹۶۶، نقشی محوری به‌عنوان یک مرکز لجستیکی برای عملیات دریایی، هوایی و جمع‌آوری اطلاعات ایالات متحده ایفا کرده است. این پایگاه در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱، جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ و جنگ افغانستان به‌عنوان یک هاب استراتژیک عمل کرده و توانایی پشتیبانی از عملیات گسترده نظامی را نشان داده است. موقعیت جغرافیایی دیه‌گو گارسیا در اقیانوس هند، آن را به یک نقطه استراتژیک برای نظارت بر منطقه خاورمیانه و آسیای جنوبی تبدیل کرده است. این پایگاه نه‌تنها برای عملیات نظامی، بلکه برای جمع‌آوری اطلاعات و پشتیبانی از ناوگان دریایی آمریکا در منطقه حیاتی است. حضور بمب‌افکن‌های سنگین و جنگنده‌های پیشرفته در این پایگاه، نشانه‌ای از آمادگی آمریکا برای واکنش به تحولات احتمالی در منطقه به‌ویژه در ارتباط با ایران است.

علاوه بر فعالیت‌های ماهواره‌ای، چین از طریق نیروی دریایی ارتش و گارد ساحلی خود نیز به جمع‌آوری اطلاعات مشغول است. در ماه می ۲۰۲۵، کشتی‌های جاسوسی نوع 815A چین در نزدیکی سواحل ژاپن رهگیری شدند که نشان‌دهنده گستردگی عملیات اطلاعاتی پکن در منطقه آسیا-اقیانوسیه است. همچنین، چهار شناور گارد ساحلی چین به‌صورت متوالی وارد آب‌های سرزمینی جزایر سنکاکو، تحت اداره ژاپن، شدند و به مدت حدود دو ساعت در آنجا گشت‌زنی کردند. این اقدام، که به‌عنوان «گشت حفاظت از حقوق» توصیف شد، پس از هشدارهای رادیویی گارد ساحلی ژاپن پایان یافت. این تحرکات نشان‌دهنده تلاش چین برای اعمال نفوذ در مناطق مورد مناقشه و تقویت حضور نظامی و اطلاعاتی خود در برابر رقبای منطقه‌ای و جهانی به‌ویژه ایالات متحده و متحدانش است.

فعالیت‌های جاسوسی چین، چه از طریق ماهواره‌ها و چه از طریق شناورهای دریایی، بخشی از یک استراتژی گسترده‌تر برای گسترش نفوذ جهانی پکن است. این اقدامات نه‌تنها به جمع‌آوری اطلاعات در مورد تحرکات نظامی آمریکا محدود نمی‌شود، بلکه به نظر می‌رسد با هدف ایجاد مزیت استراتژیک در برابر رقبا و متحدان آن‌ها، از جمله ژاپن و اسرائیل، انجام می‌شود. در بحث دیه‌گو گارسیا، رصد ماهواره‌ای چین می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد آمادگی نظامی آمریکا، تعداد و نوع هواپیماهای مستقر و حتی برنامه‌ریزی‌های عملیاتی این کشور فراهم کند. این اطلاعات ممکن است به‌طور غیرمستقیم از طریق شرکای چین، مانند ایران، به بازیگران دیگر منطقه منتقل شود، که این امر پیچیدگی‌های ژئوپلیتیکی منطقه را افزایش می‌دهد.

چین با استفاده از ماهواره‌های «تجاری» به‌عنوان ابزاری برای جاسوسی، توانسته است نوعی انکارپذیری قابل‌قبول ایجاد کند، به‌طوری که این فعالیت‌ها به‌ظاهر غیرنظامی به نظر می‌رسند، اما در عمل به اهداف نظامی و اطلاعاتی خدمت می‌کنند. این رویکرد به پکن امکان می‌دهد تا بدون درگیری مستقیم با ایالات متحده، اطلاعات حساسی را جمع‌آوری کرده و از آن در راستای منافع خود بهره‌برداری کند. این روند نشان‌دهنده رقابت فزاینده بین قدرت‌های بزرگ در حوزه‌های اطلاعاتی و نظامی است که می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای برای امنیت منطقه‌ای و جهانی داشته باشد. منبع