اسرائیلیها برای توجیه اقدامات خود در غزه از دو راهبرد استفاده نموده و همزمان شخصی و غیرشخصی به مسائل نگاه میکنند. ابتدا با شخصیسازی آن (مانند مقصردانستن افراد خاص یا ادعاهای فردی) تلاش میکنند مسئله را از سطح عمومی به سطح فردی بکشند. سپس با استفاده از روایتهای غیرشخصی (مانند ارتباطدادن وضعیت به یهودستیزی یا تاریخ هولوکاست)، این اقدامات را بهعنوان نبردی جهانی معرفی میکنند. این دو رویکرد، هرکدام دیگری را بیاهمیت کرده و ارتباطات معنادار را از بین میبرد.
