دلیل نگرانی نزدیکی استارمر و اتحادیه اروپا

دونالد ترامپ موانع تجاری متعددی را که اتحادیه اروپا در برابر آمریکا اعمال می‌کند، ناعادلانه می‌داند؛ از جمله تعرفه‌های بالا بر محصولات غذایی، قوانین سخت‌گیرانه و تفسیرهای متغیر از این قوانین که اغلب منجر به جریمه‌های سنگین علیه شرکت‌های آمریکایی می‌شود. همچنین، اتحادیه با ارائه یارانه به شرکت‌های داخلی و اعمال مالیات یا محدودیت بر روش‌های تولید و خدمات خارجی، به رقابت‌ناپذیری شرکت‌های غیراعضا دامن می‌زند. این مجموعه سیاست‌ها، به زعم ترامپ، مستلزم تغییر است؛ هرچند شیوه برخورد او با این مسائل مورد انتقاد قرار می‌گیرد، اما هدف او از تهدید به وضع تعرفه ۵۰ درصدی بر صادرات اتحادیه، وادار کردن بروکسل به مذاکره‌ای جدید و عادلانه‌تر است.

در این میان، خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (برگزیت) باعث شده لندن از درگیری مستقیم در چنین جنگ تجاری مصون بماند. بریتانیا باید به روابط تجاری با هر دو طرف ادامه دهد، اما بدون وابستگی یا هم‌راستایی کامل با قوانین اتحادیه.

نگرانی اصلی، گرایش دولت فعلی بریتانیا به نزدیکی مجدد به چارچوب‌های اتحادیه اروپاست؛ از جمله توافق برای پذیرش قوانین بیشتر اتحادیه، پرداخت مبالغی برای اعمال همین مقررات بر خود و واگذاری بخشی از منابع ملی نظیر ماهی‌گیری به مدت دوازده سال. در این رویکرد همچنین تمایلاتی برای تأمین مالی بیشتر دفاع از قاره اروپا و افزایش پذیرش مهاجرانی مطرح شده که عمدتاً جوان‌اند و در بدو ورود، به خدمات عمومی و مسکن یارانه‌ای نیاز خواهند داشت.

همچنین، بازگشت احتمالی به برنامه اراسموس برای تأمین مالی تحصیل دانشجویان اروپایی در بریتانیا، به ‌جای تقویت برنامه تورینگ برای اعزام دانشجویان بریتانیایی به کشورهای مختلف، از دیگر نمونه‌های این نزدیکی است.

در پاسخ به این گرایش‌ها، دولت ادعا می‌کند نزدیکی به اتحادیه به افزایش صادرات بریتانیا منجر خواهد شد؛ اما به گفته نویسنده، تحقق این هدف مستلزم تغییرات عمده‌ای در سایر سیاست‌های دولت است. سه قلم اصلی صادرات بریتانیا به اتحادیه شامل نفت و گاز، فرآورده‌های نفتی و خودروهای بنزینی است. اما همین دولت در حال ممنوع کردن تولید داخلی نفت و گاز و خودروهای بنزینی است. تعطیلی پالایشگاه بزرگ گرنج‌ماوث (Grangemouth) در نتیجه سیاست‌های مربوط به انرژی گران و هدف خنثی‌سازی کربن نیز در همین راستاست و کشور را به واردات بیشتر وابسته می‌کند. به بیان دیگر، دولت با ایجاد موانع خودساخته، صادرات را محدود می‌کند.

دولت همچنین امید به افزایش صادرات غذایی دارد، اما به ‌دلیل سال‌ها عضویت در سیاست کشاورزی مشترک اتحادیه، بریتانیا سهمیه شیر پایینی داشته و صنعت دام و باغداری‌اش آسیب دیده است. از سوی دیگر، سیاست‌های مالیاتی علیه مزارع خانوادگی و یارانه‌دهی به پروژه‌های جنگل‌کاری، تولید داخلی را محدود کرده‌اند. اتحادیه اروپا سه برابر بیش از آن‌چه از بریتانیا وارد می‌کند، به این کشور مواد غذایی و نوشیدنی صادر می‌کند. نخست‌ وزیر ادعا می‌کند که می‌توانیم ماهی بیشتری صادر کنیم، اما همزمان بیش از نیمی از صید خود را به قایق‌های خارجی واگذار می‌کنیم.

رأی‌دهندگان به برگزیت، بریتانیا را از گرفتار شدن در جنگ تجاری با آمریکا نجات دادند، اما تمایل دولت به امضای توافقاتی با اتحادیه اروپا که بیشتر به سود طرف مقابل است، مایه تأسف است. وخیم‌تر آن‌که برخی از پرسودترین اقلام صادراتی بریتانیا که به اروپا می‌رفت، اکنون به دلیل سیاست‌های داخلی منع یا محدود شده‌اند. با توجه به لحن تهاجمی ترامپ نسبت به اتحادیه اروپا، بریتانیا باید مراقب باشد که خود را درگیر جنگ تجاری دیگران نکند. همان‌طور که کسی وارد ساختمانی در حال آتش‌سوزی نمی‌شود، بریتانیا نیز باید از ورود به مناقشات پرهزینه دیگران پرهیز کند. /منبع