پس از برگزیت: معاهده جدید، انگلیس، آلمان و فرانسه را دوباره به قلب امنیت اروپا بازمی‌گرداند

دیدار فریدریش مرتس، صدراعظم آلمان، از لندن در جولای ۲۰۲۵ برای امضای این معاهده با نخست‌وزیر انگلیس، کی‌یر استارمر و دیدار پیشین امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، نشان‌دهنده بازگشت تروئیکای اروپا ُبه‌عنوان نیروی محرکه امنیت اروپا است. این گروه، با وجود خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، می‌تواند ساختار پیچیده امنیت اروپا را یکپارچه کند.

پیش از برگزیت، روابط آلمان با انگلیس عمدتاً از طریق اتحادیه اروپا تنظیم می‌شد؛ به‌جز در سیاست خارجی و امنیتی. پس از برگزیت، تمرکز آلمان بر انسجام بازار واحد اروپا، روابط دوجانبه را تضعیف کرد. تجارت انگلیس با آلمان از رتبه سوم در سال ۲۰۱۶ به رتبه نهم در ۲۰۲۴ سقوط کرد، و تبادلات دانش‌آموزی هشتاد درصد کاهش یافت. تلاش برای احیای روابط از دولت قبلی آلمان آغاز شد. در آگوست ۲۰۲۴، اولاف شولتس و کی‌یر استارمر، با تکیه بر پیوندهای حزب سوسیال‌دموکرات آلمان (SPD) و حزب کارگر انگلیس، مذاکرات برای معاهده دوستی را آغاز کردند. با وجود فروپاشی دولت شولتس در نوامبر ۲۰۲۴، دولت جدید مرتس در کنار حزب سوسیال‌دموکرات آلمان به‌عنوان شریک، این معاهده را نهایی کرد. مرتس بر نقش انگلیس به‌عنوان شریک امنیتی، به‌ویژه در قبال جنگ روسیه علیه اوکراین و روابط فرا‌آتلانتیک، تأکید دارد.

«معاهده کنزینگتون» دو انگیزه اصلی دارد: تقویت روابط دوجانبه و تمرکز بر سیاست خارجی، امنیتی و دفاعی. این معاهده شامل ساختار سیاسی برای هماهنگی عمیق‌تر، مانند اجلاس‌های دوسالانه، و ۶ ستون همکاری است: دیپلماسی در مسائل ژئوپلیتیکی، دفاع و امنیت، امنیت داخلی و مبارزه با مهاجرت غیرقانونی، روابط اقتصادی، همکاری علمی و پژوهشی، تبادلات مردمی و سیاست انرژی و اقلیم. آلمان با هماهنگی کمیسیون اروپا، اطمینان حاصل کرد که این چارچوب دوجانبه با روابط اتحادیه اروپا-انگلیس سازگار است. چارچوب ویندزور پس از برگزیت که تنش‌ها بر سر ایرلند شمالی را کاهش داد و بازتنظیم اخیر روابط اتحادیه اروپا-انگلیس، اکنون فضا را برای تعمیق روابط دوجانبه بدون تضعیف وحدت اروپا فراهم کرد.

ستون دفاعی، که توافق ترینیتی هاوس ۲۰۲۴ را گسترش می‌دهد، هسته اصلی معاهده است. این ستون شامل همکاری در پروژه‌های صنعتی دفاعی (مانند قابلیت حمله دقیق عمیق)، هماهنگی صادرات دفاعی، همکاری در جناح شرقی ناتو و دریای شمال، و بند دفاع متقابل دوجانبه علاوه بر تعهدات ناتو است. پروژه‌های دفاعی از میان «پروژه‌های شاخص» معاهده برجسته‌ترین‌اند. این معاهده همچنین هماهنگی نزدیک در مجامع چندجانبه مانند ناتو، سازمان ملل، و گروه هفت را متعهد می‌شود و از روابط مثبت اتحادیه اروپا-انگلیس حمایت می‌کند.

این معاهده روابط انگلیس-آلمان را عادی‌سازی کرده و بر دفاع و امنیت تأکید دارد، اما فراتر از آن، با تقویت همکاری سه‌جانبه تروئیکای اروپا، این دو کشور به فرانسه نزدیک‌تر می‌شوند. معاهده کنزینگتون، همراه با معاهده لنکستر هاوس (انگلیس-فرانسه) و معاهدات الیزه و آخن (فرانسه-آلمان)، سه قدرت بزرگ اروپا را از طریق معاهدات دوجانبه به‌هم پیوند می‌دهد. اشاره صریح به تقویت همکاری سه‌جانبه تروئیکای اروپا در این معاهده غیرمعمول است و آن را به ستون مرکزی امنیت اروپا تبدیل می‌کند. تروئیکای اروپا می‌تواند با هماهنگی در مسائل کلیدی مانند اوکراین و روابط فراآتلانتیک، شکاف ناشی از برگزیت را پر کرده و همکاری‌های امنیتی اروپا را تقویت کند./ منبع