آتش ۲۴ ساعته در تل‌آویو
به گزارش اطلس دیپلماسی، یادداشتی با عنوان «آتش ۲۴ ساعته در تل‌آویو» نوشته شده توسط سیدمهدی طالبی و منتشر شده در فرهیختگان به بررسی ابعاد تنش‌های پیوسته و پویای امنیتی در تل‌آویو می‌پردازد و تأثیرات آن را بر ثبات منطقه‌ای با رویکردی تحلیلی و جامع مورد توجه قرار می‌دهد. در ادامه، خلاصه این یادداشت را می‌خوانید.
جنگ میان ایران و اسرائیل وارد هفته دوم شده و در روزهای اخیر، حملات موشکی و پهپادی شدت یافته است. در موج حمله اخیر، پس از شلیک اولیه موشک‌های محدود ایران، ده‌ها موشک در بعدازظهر به سمت فلسطین اشغالی پرتاب شدند. این حملات با استفاده از پهپادهای انتحاری همراه بود که پس از ساعت‌ها پرواز به هدف‌های مختلف راداری در سرزمین‌های اشغالی شلیک کردند تا سامانه‌های پدافندی اسرائیل را مشغول کنند. این حملات در سرتاسر فلسطین اشغالی از شمالی‌ترین نقطه یعنی حیفا گرفته تا تل‌آویو و جنوب مثل بئرالسبع و ایلات انجام شد.
ویژگی مهم حمله اخیر بود که سراسر اسرائیل در چندین شهر در تمام جهات جغرافیایی هدف قرار گرفت. پیش از این حملات معمولاً محدود به تل‌آویو یا تل‌آویو و حیفا بود، اما در این مرحله وسعت حملات افزایش یافته است. این وضعیت پس از تهدید صهیونیست‌ها مبنی بر تمرکز حملاتشان بر مرکز و شرق ایران رخ داد که می‌تواند کارکرد گسترده رژیم را مختل کند.
این حمله موشکی ایران ساعاتی پیش از آغاز مذاکرات هیئت دیپلماتیک تهران با کشورهای اروپایی در ژنو اتفاق افتاد، که می‌تواند نشانه‌ای از تمایل ایران به نشان دادن برتری خود در این جنگ و تأثیرگذاری بر فضای مذاکرات باشد.
از سوی دیگر، حملات ایران شامل اصابت به مراکزی مربوط به وزارت کشور رژیم نیز بوده که می‌توان آن را پاسخی به تلاش‌های اسرائیل برای هدف‌گیری نهادهای امنیتی داخلی ایران قلمداد کرد. وزارت کشور اسرائیل نقش هدایت امنیت داخلی و هماهنگی امور مرتبط با آوارگان جنگی و پناهگاه‌ها را بر عهده دارد.
با وجود استفاده از موشک‌های نسل قدیمی مانند بالستیک سجیل که فناوری آن به یک یا دو دهه گذشته بازمی‌گردد، ایران با به کارگیری این موشک‌ها و موشک‌های کم‌شمار توانسته فشار سنگینی روی رژیم وارد کند و چشم‌انداز جنگ را تیره سازد.
تحولات روی زمین حاکی از کاهش توان سامانه‌های پدافندی اسرائیل است که با افزایش نقش پهپادها همراه شده است. این کاهش نیاز به پرتاب موشک‌های متعدد در هر موج و افزایش ضریب موفقیت حملات را به دنبال داشته است.
تمرکز ایران بر دستگاه‌های اطلاعاتی اسرائیل به دلایل متعدد از جمله اهمیت آنها به عنوان «چشم» نیروی هوایی، پشتیبانی تیم‌های نفوذی، برنامه‌ریزی و هماهنگی عملیات‌ها و ایجاد اخلال در روابط خارجی صورت می‌گیرد. حمله به این دستگاه‌ها می‌تواند توان جنگی رژیم را به شدت کاهش دهد.
اسرائیل در تهاجم علیه ایران از حملات دوطرفه با جنگنده‌ها، حملات یک‌طرفه با موشک‌های کروز و پهپادهای انتحاری و استفاده از ریزپرنده‌ها استفاده می‌کند. ایران نیز در پاسخ از موشک‌های بالستیک، کروز، پهپادهای انتحاری و اخیراً پهپادهای شناسایی-رزمی به صورت رفت و برگشتی بهره می‌برد؛ نشان‌دهنده آسیب‌پذیری سامانه‌های پدافندی اسرائیل و پیشرفت فناوری پهپادهای ایران است.
ایران با اتکا به فناوری پهپادهای انتحاری و کلاهک‌های بارشی موشکی، جنگی فرسایشی و نامتقارن علیه اسرائیل پیش می‌برد. پهپادها نقش مهمی در مشغول‌سازی پدافند و افزایش تعداد حملات کم‌هزینه دارند و تولید آنها در حال افزایش است.
یک نمونه قابل توجه استفاده از کلاهک‌های بارشی است که موشک در ارتفاع معینی به چندین کلاهک جداگانه تبدیل شده و اهداف متعددی را به طور دقیق هدف قرار می‌دهد. این فناوری، امکان دستیابی به کارایی بالا با تعداد کمتری پرتاب موشکی و افزایش طول مدت جنگ را فراهم کرده است. این توانمندی برای آمریکا نیز نگرانی‌هایی ایجاد کرده است، چرا که پایگاه‌های این کشور در منطقه با حملات موجی گسترده مواجه خواهند شد.
توان تهاجمی اسرائیل شامل نیروی هوایی و نفوذی‌های داخلی در حداکثر ظرفیت قرار دارد، اما ایران تاکنون به طور محدود از ظرفیت‌های خود بهره برده و هنوز برخی گزینه‌های احتمالی مانند حمله زمینی استفاده نشده‌اند. این رویکرد نشان می‌دهد که ایران علاوه بر استفاده از توان موجود، گزینه‌های ذخیره‌ای برای فشار بیشتر در اختیار دارد.
در مجموع، تحولات نبرد میان ایران و اسرائیل علائم تغییر گسترده در شیوه‌های جنگی و سطح درگیری‌ها را نمایان ساخته، با تأکید ویژه بر جنگ فرسایشی و فناوری‌های نوین پهپادی و موشکی، که می‌تواند بر ثبات منطقه تاثیر بسزایی داشته باشد./ منبع
