مسیر دونالد ترامپ برای صلح در اوکراین
به گزارش اطلس دیپلماسی، مقالهای با عنوان «مسیر دونالد ترامپ برای صلح در اوکراین» به قلم مایکل فرومن (Michael Froman) در اندیشکده شورای روابط خارجی (Council on Foreign Relations) منتشر شده است. این مقاله چالشهای پیش روی دونالد ترامپ برای پایاندادن به جنگ روسیه و اوکراین و دستیابی به جایزه صلح نوبل را در حالی که حفظ اوکراین بهعنوان کشوری مستقل و امن اولویت اصلی غرب است، بررسی میکند. در ادامه، چکیده مطلب آمده است.
دونالد ترامپ برای پایاندادن به جنگ روسیه و اوکراین، که بزرگترین درگیری زمینی در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم است، با موانع جدی مواجه است. هدف اصلی، حفظ اوکراین بهعنوان کشوری مستقل، امن و مرفه است. نتیجه نامطلوب میتواند شانس او برای دریافت جایزه صلح نوبل، که از مدتها پیش بهدنبال آن بوده را از بین ببرد. او بهتازگی در مصاحبهای اظهار داشت که پایان این جنگ میتواند راهی برای «ورود به بهشت» باشد. تنها چهار رئیسجمهور آمریکا، شامل تئودور روزولت در سال ۱۹۰۶، وودرو ویلسون در سال ۱۹۱۹، جیمی کارتر در سال ۲۰۰۲ و باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ این جایزه را دریافت کردهاند. مثال نویل چمبرلین، نخستوزیر بریتانیا، که پس از توافق مونیخ در سال ۱۹۳۸ نامزد شد اما با حمله هیتلر به لهستان ناکام ماند، نشان میدهد نامزدی بهتنهایی کافی نیست.
نشست ۱۵ آگوست ۲۰۲۵ بین ترامپ و ولادیمیر پوتین در آلاسکا پیشرفت اندکی داشت. هیچ آتشبسی برقرار نشد و روسیه به حملات و بمباران خود ادامه میدهد. مؤسسه مطالعات جنگ گزارش داده که روسیه همچنان اهداف حداکثری خود را دنبال میکند؛ از جمله الحاق کامل دونتسک، لوهانسک و کریمه، و خواستار تضمینهای امنیتی بر اساس چارچوب استانبول در سال ۲۰۲۲ است که به روسیه و متحدانش اجازه میدهد کمکهای نظامی غرب به اوکراین را وتو کنند. پوتین همچنین با دیدار فوری با ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین، بر اساس جدول زمانی پیشنهادی ترامپ مخالفت کرده است. این خواستههای ارضی برای زلنسکی غیرقابلقبول است، زیرا او انگیزه سیاسی یا نظامی برای تسلیم ندارد.
ترامپ دو مسیر اصلی پیش روی خود دارد. مسیر اول، کاهش چشمگیر حمایت آمریکا از اوکراین است که میتواند کییف را به پذیرش شرایط روسیه در جنگ فرسایشی وادار کند. این رویکرد در فوریه ۲۰۲۵ آزمایش شد، اما با مقاومت اروپا و اوکراین و تشدید حملات پوتین به زیرساختهای غیرنظامی ناکام ماند. مسیر دوم، متقاعدکردن پوتین به حمایت درازمدت و گسترده آمریکا و اروپا از اوکراین است که میتواند خطوط مقدم را تثبیت یا عقب براند. این مسیر نیازمند افزایش کمکهای نظامی، از جمله اطلاعات و داراییهای هوایی منحصربهفرد آمریکا، و تحریمهای جدید علیه تجارت ۲۴۰ میلیارد دلاری روسیه با چین، بانکهای تحریمنشده و صنایع نفت و گاز است. همچنین ممکن است شامل استفاده از داراییهای توقیفشده بانک مرکزی روسیه برای حمایت از اوکراین باشد. این گزینه میتواند قیمت انرژی را افزایش دهد و آمادگی آمریکا برای بحرانهای دیگر، مانند بحران منطقه هند-آرام را کاهش دهد.
نشانههایی از تمایل ترامپ به مسیر دوم وجود دارد. فایننشال تایمز از مذاکره برای معامله تسلیحاتی یکصد میلیارد دلاری بین آمریکا، اروپا و اوکراین خبر داده است. استیو ویتکاف، فرستاده ویژه ترامپ، از تضمینهای مشابه ماده ۵ ناتو سخن گفته و ترامپ از ارائه پوشش هوایی بهدلیل برتری تجهیزات آمریکا خبر داده است. اسکات بسنت، وزیر خزانهداری آمریکا، پیشنهاد کرده سود ۱۰ درصد از فروش تسلیحات به اروپا و سپس اوکراین، هزینه پوشش هوایی را تأمین کند. اروپا بر اساس یک اتحاد غیرمنتظره عمل کرده و در ۱۸ آگوست ۲۰۲۵، هفت رهبر اروپایی در کاخ سفید از زلنسکی حمایت کردند. با این حال، اروپا باید بار تعهد بیشتری متحمل شود؛ از جمله توقف خرید ۲۲ میلیارد یورو سوخت فسیلی از روسیه در سال گذشته.
پایان جنگ ضروری است، اما صلح براساس شرایط روسیه، دشمنان را جسورتر کرده، اتحاد آتلانتیک را تضعیف میکند و دیپلماسی آمریکا را ناکام میگذارد. دستیابی به صلح ازخلال تسلیم، جایزه نوبل را برای ترامپ به ارمغان نخواهد آورد./ منبع



