آسیاامنیت و دفاعخارجی

ناو هواپیمابر پیشرفته فوجیان چین هشتمین آزمایش دریایی فشرده خود را انجام داد

به گزارش اطلس دیپلماسی، مقاله‌ای با عنوان «ناو هواپیمابر پیشرفته فوجیان چین هشتمین آزمایش دریایی فشرده خود را انجام داد» نوشته‌ی لیو ژن (Liu Zhen)، و منتشرشده در ساوث چاینا مورنینگ پست (SCMP)، به بررسی فناوری‌های نوین و عملیات دریانوردی ناو هواپیمابر فوجیان و نقش آن در ارتقای توان دفاعی و نفوذ راهبردی نیروی دریایی چین می‌پردازد. این مقاله اهمیت سامانه‌های پرتاب الکترومغناطیسی و تأثیر آن بر قابلیت‌های نظامی دریایی چین را تحلیل می‌کند. در ادامه، چکیده مطلب را می‌خوانید.


ناو هواپیمابر فوجیان که پیشرفته‌ترین ناو هواپیمابر چین محسوب می‌شود، اخیراً هشتمین دریانوردی آزمایشی «فشرده» خود را انجام داده است. این ناو مجهز به جت‌های نسل پنجم J-35 است که توانایی پرتاب با کمک سامانه‌های پرتاب الکترومغناطیسی را دارد و این جت‌ها نیز آزمایش‌های پرواز خود را طی این مرحله پشت سر گذاشته‌اند، هرچند گزارش‌ها تأیید نکرده‌اند که پرتاب این جت‌ها از روی ناو انجام شده باشد. در منطقه‌ای نزدیک به دهانه رودخانه یانگ‌تسه، هشدارهای کنترل ترافیک دریایی صادر شده تا ناو فوجیان بتواند از بندر شانگهای به سمت آب‌های آزاد حرکت کند.

فوجیان سومین ناو هواپیمابر نیروی دریایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین است و اولین ناوی است که به سامانه‌های پیشرفته پرتاب الکترومغناطیسی مجهز شده است. این ناو انتظار می‌رود توانایی‌های نیروی دریایی چین را در زمینه دفاع ساحلی و همچنین عملیات‌های دوردست دریایی به شکل قابل توجهی افزایش دهد. به گفته منابع رسمی، فوجیان سیستم پرتاب خود را آزمایش کرده و علائم بر روی عرشه آن حاکی از انجام فرودهای آزمایشی کوتاه هواپیماهاست. با این حال، هنوز تأیید رسمی درباره انجام آزمایش‌های عملیاتی کامل پرتاب و فرود جت‌های روی این ناو اعلام نشده است. آخرین دریانوردی آزمایشی فوجیان در ماه مارس انجام شده بود.

با وزنی بیش از ۸۰ هزار تن، فوجیان بزرگ‌ترین ناو جنگی مجهز به موتورهای سنتی در جهان است. این ناو در ژوئن ۲۰۲۲ به آب انداخته شد و از ماه می سال گذشته آزمایش‌های دریایی خود را آغاز کرد. به‌کارگیری سامانه‌های پرتاب الکترومغناطیسی برای نیروی دریایی چین یک چالش تازه محسوب می‌شود، زیرا در حال حاضر تنها ناو هواپیمابر فعال جهان با این فناوری، ناو USS Gerald Ford نیروی دریایی آمریکا است.

سامانه‌های پرتاب الکترومغناطیسی نسبت به روش‌های سنتی پرتاب از عرشه شیب‌دار (اسکی جامپ) قابلیت پرتاب هواپیماهای سنگین‌تر و افزایش دفعات پرتاب را دارند. این ویژگی‌ها امکان تجهیز کامل جنگنده‌ها به سوخت و تسلیحات را فراهم می‌کنند و علاوه بر جنگنده‌ها، هواپیماهای بزرگی همچون KJ-600 که برای هشدار و کنترل هوابرد طراحی شده‌اند، می‌توانند از این ناو به پرواز درآیند. سامانه پرتاب الکترومغناطیسی علاوه بر قدرت و کارایی، مصرف انرژی بهینه‌ای دارد و می‌تواند انواع پهپادها با اندازه‌های مختلف را نیز پرتاب کند. انتظار می‌رود با این فناوری، ناو فوجیان توان بالایی در تسلط بر آسمان و دریا کسب کند.

در عین حال، ناو دوم نیروی دریایی چین به نام شاندونگ، نقش فعالی در مواجهه با ناوهای هواپیمابر خارجی دارد که گاه در دریای چین جنوبی حضور یافته‌اند. شاندونگ پس از تحویل در دسامبر ۲۰۱۹ به ناوگان دریای جنوب چین پیوسته و پایگاه آن در سنیا، استان هاینان است. این ناو به طور مرتب فعالیت‌های نظامی در این منطقه انجام می‌دهد که گاهی با حضور ناوهای هواپیمابر خارجی همزمان می‌شود. نیروهای دریایی آمریکا نیز به صورت مکرر همراه با متحدان خود تمرین‌هایی در این منطقه انجام می‌دهند و ناوهای خود را از این آب‌ها عبور می‌دهند.

شاندونگ با پیشروی در دریای چین جنوبی نقش خود را در «حفاظت از حاکمیت ملی، امنیت و منافع توسعه‌ای» چین ایفا می‌کند. به این ترتیب، هر دو ناو هواپیمابر چین یعنی فوجیان و شاندونگ، نه تنها نماد فناوری‌های نوین و پیشرفت‌های نظامی هستند بلکه به عنوان ابزارهای استراتژیک در رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی ایفای نقش می‌کنند. پیشرفت‌های فناوری فوجیان، از جمله بهره‌گیری از پرتاب الکترومغناطیسی، موجب ارتقاء ظرفیت عملیاتی نیروی دریایی چین شده و می‌تواند نقش مهمی در توازن قدرت دریایی آسیا و جهان ایفا کند./منبع

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا