خشونت اسرائیل در غزه، آن را به یک کشور منفور تبدیل می‌کند

کارزار نظامی اسرائیل در غزه نه‌تنها سبب ویرانی این منطقه شده بلکه جایگاه اسرائیل را در سطح جهانی تضعیف کرده و این کشور را در آستانه تبدیل‌شدن به یک دولت مطرود قرار داده است. عملیات‌هایی که منجر به کشتار غیرنظامیان، روزنامه‌نگاران و امدادگران شده، با تکرار توجیهاتی کلیشه‌ای از سوی ارتش اسرائیل همراه است که جهان دیگر آن‌ها را نمی‌پذیرد. در واکنش به حمله به بیمارستان ناصر، نخست‌وزیر اسرائیل بیانیه‌ای صادر کرد و آن را «اشتباهی تراژیک» خواند؛ اما بسیاری این اقدامات را نه اشتباه بلکه نتیجه سیاستی عامدانه برای ادامه جنگ و بهره‌برداری سیاسی می‌دانند.

نتانیاهو با طولانی‌کردن جنگ به‌دنبال حفظ قدرت و جلوگیری از رسیدگی به پرونده‌های قضایی خود است. برای این هدف، او به حمایت وزرای تندرو چون بتسالل اسموتریچ متکی است؛ افرادی که در پی گسترش شهرک‌های یهودی و جلوگیری از شکل‌گیری هرگونه دولت فلسطینی‌اند. اقدامات نظامی اسرائیل پس از نابودی عمده فرماندهان حماس همچنان ادامه دارد، ولی اکنون بیشتر غیرنظامیان هدف قرار می‌گیرند تا اعضای رده‌پایین این گروه، که در میان مردم پنهان شده‌اند.

جابه‌جایی گسترده مردم غزه، تخریب خانه‌های آن‌ها و محدودیت در کمک‌های بشردوستانه نه‌تنها بی‌ثمر از نظر نظامی‌اند بلکه انگیزه‌ای برای کوچ اجباری و فشار روانی جمعی ایجاد می‌کنند. در نگاه جهانی، دیگر نمی‌توان این جنگ را صرفاً اقدامی برای دفاع از اسرائیل دانست. زمانی که اسرائیل نه‌تنها با حماس که با تشکیلات خودگردان فلسطین نیز مخالفت می‌کند، دیگر هدف اصلی جنگ تنها حذف تروریسم نیست بلکه گسترش سلطه و اشغال بیشتر تلقی می‌شود.

در نتیجه، حمایت جهانی از اسرائیل رو به کاهش گذاشته است. اخبار متعددی از تبعیض علیه شهروندان اسرائیلی در کشورهای غربی منتشر شده است؛ از ممانعت ورود کودکان به پارک در فرانسه تا محاصره کشتی اسرائیلی در یونان. حتی کشورهایی مانند استرالیا، که متحد سنتی اسرائیل بوده‌اند، اکنون سیاست‌های تل‌آویو را به چالش می‌کشند. اسرائیل به جهان یادآوری می‌کند که حماس مسئول جنایات بسیاری در ۷ اکتبر است؛ از کشتار بیش از ۱۲۰۰ نفر تا گروگان‌گیری صدها زن و کودک. اما جهان دیگر تفاوت میان دفاع مشروع و سوءاستفاده سیاسی از جنگ را درک می‌کند.

این بحران فراتر از یک چالش خارجی است و شکافی عمیق در میان یهودیان جهان نیز ایجاد کرده است. بسیاری از یهودیان دیگر نمی‌توانند با وجدانی آسوده از عملکرد دولت اسرائیل دفاع کنند. این موضوع می‌تواند به تفرقه در کنیسه‌ها، جوامع یهودی و حتی احزاب آمریکایی مانند دموکرات‌ها منجر شود. اختلافات میان حامیان بی‌قید و شرط اسرائیل و منتقدان عملکرد دولت فعلی به‌ویژه در آستانه انتخابات و مراسم مذهبی مهم شدت گرفته است.

در نهایت، ادامه این مسیر سیاسی و نظامی، نه‌فقط اسرائیل را منزوی می‌کند بلکه شکاف‌های اجتماعی داخلی و بین‌المللی را نیز عمیق‌تر می‌سازد. اکنون بسیاری از رهبران جهانی و ناظران سیاسی بر این باورند که جنگ از چارچوب دفاعی خارج شده و به ابزاری برای تداوم قدرت تبدیل شده است./ منبع